Speeldag 26

Arfa Gent-Wanhoop: 5-4

Schrijven als therapie. Ik heb er nooit echt in geloofd. Tot afgelopen woensdag. En met dank aan Marc Van Gansbeke. Het was weer krasselen om vijf spelers aan de aftrap te krijgen: Kristof zat in LA wiet te smoren met de Red Hot Chili Peppers (of was het coke snuiven met Perry Farrell?), Filip was gekwetst en hield big boss Santiago Vandingos gezelschap aan tafel, Thomas Dewulf had andere verplichtingen en Stijn moest in extremis afhaken. Gelukkig stond Thomas Renson paraat en vierden we de rentree van Peter na bijna 3 maanden inactiviteit. Zelf was het crossen geblazen om tegen 21 uur in Gent te geraken. De match was dan ook al op gang gefloten toen ik klaarstond om zonder opwarming het veld te betreden.
Ik kan me vergissen, maar ik denk dat ik amper 1 minuut op het veld stond of Thomas kreeg geel. Geen echt zware fout, maar de heer Van Gansbeke wilde de touwjtes strak in handen houden. Nog eens 3 minuten later - we waren toen 5 minuten ver - vond de schijtsrechter het nodig om een tweede keer geel te trekken op zijn theatrale manier. Wanhoop dus met zijn vieren verder. Kijk, het is niet mijn gewoonte om over de arbitrage te klagen, maar deze kerel is een aanfluiting (pun intended) voor het hele scheidsrechterscorps. Als de heren van de bond dit lezen: weer deze man als scheidsrechter en betaal hem een psychotherapie om van zijn ergelijke Napoleoncomplex af te raken. Waar gaat het heen: een speler die geel krijgt en zelfs de tegenstander die niet begrijpt waarom.
Wanhoop trok echter fier ten strijde en kwam via een scherpe counter zelfs 0-1 op voorsprong na een snedige aanval afgewerkt door Marc. Het duurde tot enkele minuten voor de rust tot Arfa de sleutel had gevonden om onze defensie te ontwrichten. We gingen rusten met een 2-1 achterstand.
Na de pauze wist Arfa uit te lopen tot 4-1. Aan 2 afgeweken ballen kan zelfs een Hans in supervorm niet meer bij. Toch wist Marc nog de 4-2 te netten. Even sloeg de moed weer in de Wanhoopharten, maar Arfa verdiepte onmiddelijk daarop de kloof weer tot 5-2. En nog gaven we ons niet gewonnen. Op aangeven van Peter wist Marc de 5-3 te scoren en Raf schoot kort daarop de aansluitingstreffer tegen de netten. Het kon nog spannend worden... Naar ons gevoel schoot de schijtsrechter iets te vroeg af. Had hij immers niet verschillende keren het spel stilgelegd omdat de bal niet op de lijn lag of op de juiste plaats lag bij een intrap.
Na deze sportieve match schudden beide ploegen elkaar de hand en ging ik ook de schijts bedanken. Een mens moet beleefd blijven, nietwaar. Toen ik hem bedankte, opperde ik voorzichtig dat de tweede gele kaart misschien iets te licht was toegekend. Tjonge, jonge, de heer Van Gansbeke schoot in zijn wiek, bulderde dat hij geen commentaar wenste en als een ware nazi schoot zijn arm de lucht in. Niet om de beruchte groet te brengen, wel om me geel onder de neus te duwen. Kijk, daar moet je dus enorm dapper voor zijn. Hier had dus meer in gezeten, maar het mocht niet zijn.
V
Aanwezig: Hans, Raf, Thomas Renson, Peter, Marc
Doelpunt(en): Marc (x 3), Raf